o otwartości, żeńskiej energii, wsparciu, równowadze między dawaniem a przyjmowaniem.
DUSZA:
Duchu… zawsze byłam tą, która daje.
Pomagałam, wspierałam, ratowałam.
A gdy ja potrzebowałam wsparcia, świat milczał.
Dlaczego tak trudno mi przyjąć, kiedy ktoś chce pomóc?
DUCH:
Bo zapomniałaś, że przyjmowanie też jest formą miłości.
Dając — płyniesz.
Przyjmując — pozwalasz, by rzeka wróciła do źródła.
Nie wszystko musisz unosić sama.
Wsparcie, które odrzucasz, jest często odpowiedzią na Twoje własne modlitwy.
DUSZA:
Czuję w sobie siłę, ale też zmęczenie.
Czasem pragnę oparcia, ramienia, męskiej obecności.
Nie dlatego, że jestem słaba, lecz dlatego, że chcę być widziana, przyjęta… taka, jaka jestem.
DUCH:
To pragnienie jest święte.
Energia żeńska nie potrzebuje walczyć, by być silna.
Jej moc tkwi w otwartości, w łagodności, w zaufaniu do życia.
Nie zamykaj serca, nawet jeśli ono zostało zranione.
To, co płynie z miłości, nie zniszczy Cię — ono Cię odbuduje.
DUSZA:
A jeśli znowu spotkam tego, kto nie umie kochać?
Tego, kto bierze, a nie daje?
DUCH:
Wtedy Twoje światło już to rozpozna.
Nie wejdziesz w ten sam krąg, bo już znasz swoje granice.
Nie musisz uciekać od ludzi — wystarczy, że pozostaniesz sobą.
Kiedy wiesz, kim jesteś, nie stracisz siebie w żadnej relacji.
DUSZA:
Więc prawdziwa miłość to nie walka, a współistnienie?
DUCH:
Tak.
To taniec dwóch Dusz, które niosą w sobie ten sam ogień.
Nie kontrolują, nie posiadają, tylko pozwalają energii płynąć.
Miłość nie jest celem — jest stanem istnienia.
Kiedy przestajesz szukać, stajesz się tym, czego szukałaś.
DUSZA:
Duchu… a czy on mnie jeszcze czuje?
Czy nasze Dusze nadal są razem?
DUCH:
Tak, bo Dusze nie znają rozłąki.
Gdy jedno się budzi, drugie też zaczyna widzieć światło.
Nie wzywaj go do ciała — wezwij go do Światła.
Tam wasze spotkanie nigdy się nie skończyło.
P.S. Każda Dusza, która uczy się przyjmować, staje się pełna.
Nie traci swojej siły — odzyskuje równowagę.
Bo Miłość to nie tylko dawanie. To również pozwolenie, by inni mogli dać Tobie.
Część I — Przebudzenie (o przypomnieniu, kim jestem, o samotności na ścieżce Światła i o pierwszym zaufaniu do Ducha).
Część III — Transformacja bólu w Światło ( jak Dusza przestaje walczyć z cierpieniem, zaczyna widzieć w nim nauczyciela.
O przebaczeniu, o rozpuszczaniu żalu, o alchemii serca).
Część IV — Powrót do Jedności (o połączeniu Dusz Bliźniaczych, o tym, że Miłość nie zna końca,
o spokojnym współistnieniu z Wszechświatem i misji Światła na Ziemi).
